کنج عزلت

بعداز مدتها دوباره دلم خواست سرکی بزنم و به کنج عزلت پناه ببرم.

امروز و این روزها نه بهتره بگم مدتهاست پرم از کلی حرف. پرم. ازکلی حال بد که درتلاشم برای تبدیلش به حال خوب. از کلی حس افسوس و کاشکی. از کلی غصه. از تابویی که شکسته شد تا کسانی که باید حامی باشند ونیستند. خسته ام از این همه درد. خسته ام از این همه فشار اقتصادی و روحی و معنوی. خسته ام خسته ی خسته.اینجا تنها جایی که نقاب از چهره برمیدارم و نفس میکشم و اجازه میدم زخمها هوا بخورند.

مدت زیادی است هی به خودم امیدواری مید م که اشکالی نداره عیبی نداره و هی میگم بسا کسا که به روز تو نیازمد است امامیرسم به جایی که هیچ دستگیری نیست و بازخودتی و خودت.

خدانگهدارد این رفقای خوب را که اگر نبودند سر به بیابان میگذاشتم.

در میان جمعی هستی و تنهایی. و چقدر دلم آرامش میخواهد چقدر دلم یه زندگی آروم بی دغدغه میخواهد. گاهی اوقات انتخاب اشتباه در هر موردی جبران پذیر نیست.

انتخاب خرید خانه اشتباه . انتخاب خرید ماشین اشتباه . انتخاب .........اشتباه و.........خیلی اشتباهات دیگری که راهی برای جبران نداری . و چاره ای بجز سوختن و ساختن نداری.کی فکر میکرد خونه مشتری چهارتومن بشه چهارده تومنو خونه متری سه تومن بشه هفت تومن. ماشین پنحاه تومنی بشه صدتومنو تو هیچ راهی برای رسیدن بهش نداشته باشی. این یعنی خراب شدن خیلی چیزا.

این روزها هجوم بسیاری از این فکرا حالم رو خراب کرده. 

این وسط کلی هم کاتالیزور خراب کننده وجود داره اعم از درس فسقل و .......

مهربون بمونیم . شاید یه چیزایی تغییر کرد.

شاید با این نوشتن سبک شدم. نمیدونم. شاید کوله بارم رو زمین گذاشتم شایدم نه.

زنی در مه...