من وسردرگمی

روزها خاکستری شدن رنگ ندارن هرچی با خودم کلنجارمیرم لبخندام رنگ ندارن انگار همه چی رنگ باخته ومن همچنان درتلاشم که بایستم انگار اینم یه مرحله جدید اززندگی که باید خود جدیدی رو از خودم بشناسم.

خودی که‌ خیلی وقته یادم رفته بودش .سیمای درونم.که حواسم بهش نبوده .اونم جذاببتای خودش رو داره.حال درونم خیلی چهارفصل شده یه هو بارون بهاری میاد یه هو سردمیشه ویخ میزنه بعد بی هوا تابستون میشه وگرما خفم میکنه.این یعنی سیمای درونم مثل یه  موجود سرکش و وحشی ازخواب بیدار شده و هی داره خودش به پوسته میکوبه تا باایسته.

با سیمای درونتون مهربون باشید قبل از اینکه خودش بیدار بشه خودتون بیدارش کنید وباهاش دوست تر بشید.

خدایا میدونی بیشتر ازهمیشه بهت احتیاج دارم.خدایا آغوشت رو از من دریغ نکن.سخت محتاجم بهت.مهربونم .مرادریاب