چرا به گوشه دنج همدیگه سرک میکشیم.

انگار روزها میدوند به آخرسال نزدیک میشیم روزها میدون. ما بهش نمیرسیم. ساعت کم میارم. راستش اول به دلیل فضولی بعضی ها تصمیم داشتم ننویسم بعددیدم چیزی که زیاده فضول. پس مینویسم و فضول مدنظریاد بگیره به گوشه دنج زندگی آدمها سرک نکشه . 

زندگی درجریانه و من درحال دست و پنجه نرم کردن با سختی های زندگی هستم. فسقل درحال بزرگ شدنه. و فکراش بزرگ میشن. دیشب میگه مامان من نگرانم تو از سرکار میای یه وقت تصادف نکنی یه وقت چیزی نشه بابا میاد طوری نشه. من تنها بمونم از گرسنگی و تنهایی بمیرم..... کلی حرف زدم تا آروم بشه. اما درخلال همه اینها باید بگم که افرادی که باعث میشن ادما از بقیه ببرن باید تاوان رفتارشونو پس بدن. من کاری با این افراد ندارم و بقیه اش به عهده کائنات و روزگاره.

حتما یه سری تجربه برای من و خانواده ام لازم بوده که کسب کردیم پس خداروشکر میکنم که خانواده ای دارم که درکنارهم تجربه کردیم.

فعلا تلاش درعبور ازاین مرحله است.کارخاصی اتفاق نیفتاده. فقط گذران است. اما مطمئنم برای یک قدم بزرگ آماده میشیم.

مراقب امنیت روانی کودکانمان باشیم. کاش میشد بچه هایمان را بی دغدغه ی دزد و متجاوز بزرگ کنیم. کاش ....

از الان باید به دخترانمان آموزش دهیم ازخود دفاع کنند و مراقب حریم شخصی شان باشند. اینها ایجادنگرانی میکند و چه بد و چه بد.

شکر که خدا هست و حواسش هست. شکر که حواسمون بهم هست. 

مهربان باشیم.

زنی در مه...